Toppers van Transdev: Patricia en Peter
“Als je wil, kan je in dit werk elke dag problemen hebben,” zegt Patricia, medewerker Service & Veiligheid. Haar collega Peter zit naast haar op de vestiging van Hermes in Eindhoven en herkent zich daarin: “toch worden we opgeleid om de-escalerend te handelen. We zijn er niet op uit om boetes te schrijven.”
"Als iemand geen mondkapje draagt, wordt deze vriendelijk verzocht er één te kopen en daarna verder te reizen. We schrijven niet meteen boetes uit, ik denk dat deze methode veel meer effect heeft en minder frictie oplevert.”
Patricia is sinds 3 jaar weer terug bij Service & Veiligheid. “Ik ben in 2011 via een uitzendbureau begonnen in een zogeheten ‘Taskforce-project’. Na even ander werk gedaan te hebben ben ik in 2017 in vaste dienst gekomen bij S&V.” Peter bewandelde een andere weg: “24 jaar lang was ik buschauffeur in de omgeving hier. In dit werk kwam ik natuurlijk al regelmatig in contact met Service & Veiligheid en zo’n vijf jaar geleden besloot ik de overstap te maken. Nu sta ik ‘aan de andere kant’ en ondersteun ik mijn oud-collega’s op de bus.”
Het duo staat met de rest van het team dagelijks paraat om waar nodig ondersteuning te bieden in de regio Eindhoven. “We werken in drie teams van twee personen, zo kunnen we flexibel zijn in het bedienen van dit grote gebied,” legt Patricia uit. De coronamaatregelen zorgden ervoor dat hun werk wel iets anders werd, volgens Peter. “In de beginperiode was het voor ons vooral de vraag ‘wat kunnen we wél doen?’. In de bussen mee rijden is niet verantwoord, dus we zijn met de chauffeurs en leidinggevenden in overleg gegaan hoe we ons werk in deze tijd het best zouden kunnen uitvoeren. Uiteindelijk kwam dit neer op het vaststellen van ‘hotspots’ en daar preventief aanwezig zijn. Naast het reageren op incidenten, vanzelfsprekend.” Ook is er sinds de invoering van de mondkapjesplicht in het OV voor de chauffeurs de mogelijkheid om meldingen te maken van passagiers die geen mondkapje dragen of bijvoorbeeld zwartrijden. “De chauffeurs hadden deze mogelijkheid natuurlijk al, door contact te zoeken met het Regiecentrum Openbaar Vervoer (ROV),” legt Patricia uit. “Maar bij dat contact tussen het ROV en de chauffeur kan een groot deel van de passagiers meeluisteren. Nu is er de mogelijkheid om ‘stille’ meldingen te doen. Deze komen bij het ROV en bij ons binnen en indien we in de buurt zijn kunnen we als het nodig is meteen assistentie bieden, waarbij we beschermende middelen kunnen gebruiken als handschoenen, brillen en mondkapjes. Daarnaast geven deze meldingen ons inzicht in waar de eerder genoemde hotspots zijn.”
Enkele van de locaties waar met enige regelmaat meldingen gedaan worden, zijn de diverse asielzoekerscentra in de regio. Peter vertelt dat het vooral te maken heeft met onwetendheid en niet zozeer onwil: “natuurlijk zitten er een aantal spreekwoordelijke rotte appels tussen. Het overgrote deel is echter, deels door een taalbarrière, simpelweg niet voldoende geïnformeerd.” Patricia vult aan: “daarom zijn we met de AZC’s en het COA in overleg gegaan. Samen met hen en met hulp van een chauffeur die Arabische vertalingen heeft verzorgd, hebben we flyers uitgedeeld om de bewoners daar te informeren over onder andere de mondkapjesplicht en het ontbreken van de mogelijkheid om in de bus een kaartje te kopen. Aan het aantal meldingen zien we dat deze actie effect heeft.” Een andere groep waar de S&V’ers meer meldingen over krijgen, zijn verwarde personen die zich ophouden op stations of in bussen. “Het is de afgelopen tijd te merken dat de geestelijke gezondheidszorg in het land niet op volle kracht draait,” zegt Peter.
Maar wat voor meldingen of incidenten zich ook voordoen, het duo blijft zich focussen op verbinding in plaats van polarisering. “We zijn goed op elkaar ingespeeld,” zegt Patricia lachend. “Soms kijken Peter en ik bij een melding elkaar aan en weten dan precies wie van ons het beste het woord kan voeren.” Peter lacht. “We willen niet de hele dag agentje spelen,” zegt hij. “Het is voor ons de kunst om mensen te informeren en op een beleefde manier te corrigeren. Als iemand geen mondkapje draagt, wordt deze vriendelijk verzocht er één te kopen en daarna verder te reizen. We schrijven niet meteen boetes uit, ik denk dat deze methode veel meer effect heeft en minder frictie oplevert.” Patricia is het hier roerend mee eens: “het is de toon die de muziek maakt!”
