Toppers van Transdev: Paul
"Het was mijn droombaan. Dat bericht krijgen, was echt verschrikkelijk"
De geboren Nijmegenaar heeft 15 jaar in de gezondheidszorg gewerkt. Naast dat werk zocht hij een andere uitdaging, die hij dacht te vinden in het vak van vrachtwagenchauffeur. “Maar dat was een fiasco,” zegt hij hard lachend. “Veel weg van huis, lange afstanden... Niks voor mij. Het rijden op zo’n groot voertuig beviel me wel, dus ik heb toen in acht rijlessen mijn busrijbewijs gehaald en ben in 1997 bij Oostnet begonnen, dat later is opgegaan in dit bedrijf.” Paul begint te rekenen, valt heel even stil en verrast blijkbaar zichzelf: “zo, dan zit ik al 25 jaar in het OV!” Toch bleek het combineren van werken in de zorg en in het OV lastig. “Het werd wat veel, op een gegeven moment was dat wel klaar. Toen ben ik volledig overgestapt naar het rijden op de bus. Geen moment spijt van gehad.” Er verschijnt een grote glimlach op zijn gezicht.
Die lach op zijn gezicht zie je bij Paul vaker wel dan niet; veel opgewekter en goedlachser vind je ze zelden. En dat terwijl zijn verhaal niet altijd even vrolijk is. Vooral de laatste jaren zijn voor hem zwaar geweest. Bij een periodieke medische keuring in 2019 kreeg Paul namelijk plotseling te horen dat hij niet meer op de bus mocht rijden, wegens een afwijking in zijn zicht. “Ik ben nooit ziek. Ik genoot van elke meter op de bus, het was mijn droombaan. Dus dat bericht krijgen, was echt verschrikkelijk,” vertelt hij. “Ik bleek in het verleden een herseninfarct te hebben gehad en dat heeft geleid tot een ‘gezichtsveldbeperking’, zoals ze dat zo mooi noemen. Nou, zo mooi vond ik het allemaal niet,” zegt Paul, met een knipoog. “Niet alleen het rijden op de bus mocht ineens niet meer. Ik werkte ook jarenlang als verkeersregelaar, onder andere bij evenementen in het Gelredome. Helaas moest ik daar ook mee stoppen. Heel jammer, want dat vond ik heel leuk om te doen. Gelukkig heb ik al 22 jaar een andere hobby waar ik wel van kan blijven genieten: motorrijden!”
"Dit werk is enorm belonend"
“Toch ben ik na het slechte nieuws niet bij de pakken neer gaan zitten en ben ik met mijn leidinggevende gaan denken over ander werk binnen het bedrijf. Ik werk hier namelijk al jaren met veel plezier en heb heel leuke collega’s. En ik kan niet anders zeggen: ik ben heel erg blij met ‘de baas’. Het bedrijf denkt volop mee en ik word erg goed bijgestaan. Ik voel me erg gewaardeerd.” Wat voor Paul volgde was een periode met verschillende werkzaamheden binnen Breng. “Met wisselende resultaten,” grapt hij. “Meegaan met nieuwe chauffeurs als instructeur bij de lijnverkenning vond ik erg leuk, zo heb ik mijn oudste zoon zelfs ingewerkt in dit bedrijf. Ook werken bij Service en Begeleiding, een servicepunt voor reizigers en collega’s, beviel me wel. Totdat ik bij het serviceloket kwam te zitten. Zo’n veel te krap en klein hokje, dat was echt niks voor mij.”
Uiteindelijk werd er voor Paul een vastere rol gevonden, namelijk bij het Cleanteam, een werkpost van Driestroom, in Bemmel. “Ik ging daar aan de slag als begeleider van het Cleanteam. Bij het Cleanteam werken mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, die met ontzettend veel enthousiasme de bussen schoonmaken en klein onderhoud uitvoeren. Ik begeleid de werkzaamheden, verplaats bussen en ben de contactpersoon tussen Breng en Driestroom, de organisatie die de mensen van het Cleanteam ondersteunt.” legt hij uit. “Dit werk was wel even wennen, maar het is enorm belonend. Niet voor alle assistent-medewerkers is het werk even makkelijk, dus ik zie het als uitdaging om ze op een positieve manier steeds beter te laten werken. Een persoonlijke aanpak werkt het beste, merk ik. Hierbij behandel ik ze niet per se anders dan ik mijn andere collega’s zou behandelen, hoogstens met iets meer geduld.” Dat het toch met vlagen nog wel eens lastig is voor Paul, beaamt hij: “die jongens praten de hele dag over bussen... Dat is soms best confronterend.”
“Ik kan nogal eigenwijs zijn soms”
Misschien is het zijn ervaring uit ‘de zorg’ of gewoon het feit dat Paul een enorm sociaal en positief mens is, maar het werken bij en met de assistent-medewerkers van het Cleanteam ligt hem erg goed. “Blijkbaar zó goed, dat Breng en Driestroom hebben besloten ook een Cleanteam op te zetten in Arnhem, waarvoor ze mij hebben gevraagd dat in goede banen te leiden,” vertelt Paul trots. En dat in goede banen leiden, doet hij zoveel mogelijk op zijn eigen manier. “Ik kan nogal eigenwijs zijn soms,” geeft hij grinnikend toe. “Ik trek regelmatig mijn eigen plan, maar altijd met hetzelfde doel. Ik probeer elke dag alles nog beter te maken dan het is.”
Of hij het werken als buschauffeur mist? “Oh zeker, zeker. Heb het ook nog niet helemaal verwerkt. Het voelt voor mij soms nog steeds alsof me iets onterecht is afgenomen.” Maar toch ziet Paul ook in deze situatie weer lichtpuntjes: “ik mag op het terrein nog ‘gewoon’ lekker met de bus rijden, daar ben ik blij om en geniet ik ook elke keer weer van. Daarnaast is het een feestje om te zien hoe de chauffeurs en het Cleanteam met elkaar omgaan. Dat maakt mijn dag elke keer weer goed!”