Toppers van Transdev: Patrick

Chauffeur Patrick ziet ondanks de afname in passagiers zijn werkvreugde niet afnemen: “hoewel het contact minder is met de passagiers ben ik nog heel blij dit werk te kunnen doen. Het is belangrijk om mensen toch naar hun bestemming te kunnen brengen.”

"Het is heel bijzonder dat we dit werk kunnen blijven doen, we hebben met recht een vitaal beroep!”

Het is belangrijk om mensen toch naar hun bestemming te kunnen brengen.” Hij merkt ook dat de passagiers de genomen maatregelen zo goed mogelijk te harte nemen. “Waar ze eerst soms nog een beetje lacherig deden, lijkt het of iedereen het nu wel serieus neemt. Mensen lijken alleen soms wat ongeduldig bij het in- en uitstappen, waardoor ze alsnog dicht op elkaar gaan staan. Het is voor iedereen nog steeds een beetje wennen,” glimlacht hij. Wel zijn er extra maatregelen genomen om de reizigers erop te duiden dat ze ook afstand moeten houden bij het in- en uitstappen. “Er zijn op meerdere haltes rondom Schiphol belijningen aangebracht op de stoep en ook tegels met waarschuwingsteksten,” legt hij uit.

Echte incidenten maakt Patrick eigenlijk niet mee, ondanks de getroffen maatregelen: “Verreweg de meeste mensen checken in met hun OV-chipkaart, meestal hebben ze een abonnement via hun werkgever. We hebben weinig kaartverkoop maar voor degenen die nu toch een los kaartje willen kopen, hangen er QR-codes in de bus. Als ze deze scannen met hun telefoon worden ze verwezen naar de website van Connexxion, waar ze een kaartje kunnen kopen.” Helen (lees het verhaal van Helen) vult aan dat de Service & Veiligheid-medewerkers nu dan ook vooral bezig zijn met het attenderen van reizigers op het houden van afstand. “We kunnen helaas niet echt handhaven wat betreft het ruimte houden in de bus, we gaan geen mensen weigeren. We informeren waar mogelijk, maar het blijft ook een beetje eigen verantwoordelijkheid,” vertelt ze. “De samenwerking tussen alle OV-bedrijven in het land tijdens deze crisis is wel fantastisch. We krijgen richtlijnen van het RIVM en vervolgens stellen we met z’n allen een pakket maatregelen op die we landelijk uniform uitvoeren. Wel zo duidelijk voor de reizigers."

Patrick merkt dat ondanks alles, de sfeer tussen de collega’s onderling nog onveranderd is: “geen handen meer geven natuurlijk, en meer afstand houden van elkaar. Maar er wordt nog genoeg gelachen. Ook houdt het management ons regelmatig op de hoogte, we worden goed geïnformeerd. Het is heel bijzonder dat we dit werk kunnen blijven doen, we hebben met recht een vitaal beroep!”