Toppers van Transdev: Frank & Jesper
"Zonder de inzet van alle collega’s, was dit nooit zo gecoördineerd verlopen"
“Op het moment dat de weersverwachting aangeeft dat er een grote kans is op ernstige verstoring van de dienstregeling, gaan op heel veel plekken radertjes draaien,” vertelt Jesper. “Maar qua voorbereiding is het lastig. Reizigers worden geïnformeerd dat er kans is op vertraging of zelfs rituitval; maar hoe de situatie écht is, zien we pas op het moment zelf. Op zondag bleek al vrij snel dat uitrijden gewoonweg niet verantwoord was. Veegwagens rondom Schiphol moesten worden weggesleept omdat ze vaststonden en door de stuifsneeuw in combinatie met de harde wind veranderde de situatie met de minuut. Van buitenaf leek het misschien heel rustig binnen ons bedrijf, maar achter de schermen gebeurde er heel erg veel.”
Dat op zondag de voertuigen binnen bleven, betekent niet dat de rest van de dag de benen omhoog konden, vertelt Frank. “Het is een continu proces. In elke regio was de situatie weer anders. Als er ergens toch een bus de weg op gaat, wordt deze intensief gemonitord. Ondernemen is ook risico nemen, dus we zijn maandag weer voorzichtig opgestart. De insteek was om in plaats van een dienstregeling in ieder geval een dienstverlening te bieden. Maar uiteraard alleen als het veilig en verantwoord was. Op dat soort momenten merk je hoe belangrijk vertrouwen en samenwerking is. Zonder de inzet van alle collega’s, was dit nooit zo gecoördineerd verlopen,” zegt Frank trots. Zijn zoon vult aan: “zeker de chauffeurs hebben een cruciale rol, zij zijn onze ogen op de weg. Door in hen te vertrouwen en te luisteren naar hun informatie, konden we adequaat handelen. Uiteindelijk konden we dan ook vrij snel weer de normale dienstregeling rijden.” Frank denkt terug aan het gevoel van dat moment, en lacht. “Dat zijn de bijzondere momenten, dat geeft me echt een ‘tsjakka’-gevoel!”
"Je moet altijd het gevoel hebben dat ‘jouw’ terrein de Champions League is"
Samenwerken als vader en zoon; het lijkt een uitkomst. Toch werken ze op verschillende locaties en proberen ze elkaar eigenlijk een beetje te ontlopen. “Je hebt al snel de schijn tegen, als vader en zoon,” legt Frank uit. “Die schijn van partijdigheid willen we koste wat kost voorkomen.” Jesper denkt daar hetzelfde over. “Gelukkig werk ik nu al een kleine 20 jaar binnen dit bedrijf en ziet allang niemand mij meer als alleen ‘de zoon van’. Ik heb mijn eigen sporen verdiend. Onze wegen binnen dit bedrijf zijn wel meermaals gekruist, op meerdere vestigingen. Van Friesland tot Gooi & Vechtstreek, van Almere tot AML; op een gegeven moment leek het zelfs alsof mijn vader me achtervolgde,” zegt Jesper lachend. “Soms zit ik wel eens in een spagaat; het is bijvoorbeeld vreemd om hem in een overleg als ‘pap’ aan te spreken, maar het is ook gek om hem bij zijn voornaam te noemen. Hij is zelfs een keer mijn leidinggevende geweest in Friesland, maar dat doen we nooit meer!” Frank zit te gniffelen en beaamt dit: “Jesper werkte op een gegeven moment in Friesland en ik in Almere, lekker stukje uit elkaar. Eigenlijk was dat best fijn!”
Inmiddels werken ze wel weer in hetzelfde gebied, maar wel ieder in een geheel eigen rol. Als Manager Operations is Frank een spreekwoordelijke duizendpoot. “Ik zie mezelf als een link tussen verschillende afdelingen binnen het bedrijf, ik draag zorg voor een goede samenwerking tussen meerdere concessies. Maar eigenlijk doe ik alles wat voor m’n voeten komt,” zegt hij glimlachend. Net als zijn vader vervult Jesper ook een erg veelzijdige rol: “ik voel me als een soort spin in het web. Ik heb dagelijks contact met meerdere partijen, zoals opdrachtgevers, wegbeheerders en collega-vervoerbedrijven zoals het GVB. Eigenlijk fungeer ik als een soort verzamelpunt tussen het rayon en externe partijen om te zorgen dat bij elke vorm van hinder alles in goede banen loopt. Dat kan dus gaan om plotselinge hinder zoals bij de recente sneeuwval, maar we werken ook aan grote infra-projecten die de komende jaren uitgevoerd gaan worden.”
Dat Frank en Jesper erg tevreden zijn in hun functies, is te merken als ze hierover praten. Na 37 jaar binnen het bedrijf weet Frank dan ook dat het erg belangrijk is om trots te zijn op je eigen positie en de collega’s waarmee je werkt: “in elke concessie hebben we een enorme hoeveelheid kwaliteit op de vloer, daar moet je wel trots op zijn. Je moet altijd het gevoel hebben dat ‘jouw’ terrein de Champions League is. We werken bij een bijzonder bedrijf en ik ben dan ook nog lang niet van plan te stoppen. Ben hier begonnen als buschauffeur en ik ben nog lang niet uitgeleerd hier. Ik ben nu 61, maar ga met gemak door tot mijn 80e; ze zullen me de organisatie uit moeten trappen!”