Toppers van Transdev: Bryan
"Het is zulke mooie techniek!"
Na de HAVO volgde Bryan de opleiding Handhaving, Toezicht & Veiligheid om zo boa in het OV te worden. “Maar eigenlijk was ik toch stiekem de tijd aan het vullen tot ik oud genoeg was om de opleiding tot buschauffeur te kunnen volgen,” geeft hij eerlijk toe. Hij vervolgt lachend: “waar sommige mensen het beroep van buschauffeur zien als iets dat je later ‘altijd nog kan gaan doen’, was het voor mij al heel vroeg duidelijk. Ik wilde hoe dan ook de bus op.”
De geboren en getogen Arnhemmer groeide op in een stad met een voor Nederland unieke soort bus: de trolley. De kruising tussen een bus en een tram heeft sowieso op veel mensen een bijzondere aantrekkingskracht, maar voor Bryan was de trolley simpelweg magisch. “Het is zulke mooie techniek! Ik gaf spreekbeurten op school over de trolley. Ik stond langs de weg met een camera bussen te spotten. Ik kende als kind een aantal buschauffeurs en reed vaak mee. Eigenlijk begon ik toen al met mijn lijnverkenning,” grapt hij. Toch was er rond zijn 15e een moment dat hij toch eventjes nadacht over een andere carrière, maar dat was van korte duur vertelt hij met een grijns op zijn gezicht: “ik heb nog even nagedacht over het worden van machinist. Maar ja, op die leeftijd maak je nu eenmaal verkeerde beslissingen!”
"Als buschauffeur kan je dagelijks een verschil maken"
Toen hij 18 was, mocht hij eindelijk aan de slag bij Breng. Maar wel eerst op de ‘gewone’ bus. “Dat viel zeker niet tegen, het blijft een ontzettend bijzonder gevoel om zo’n groot voertuig door een stad te sturen. En minstens zo bijzonder dat je de verantwoordelijkheid hebt over al die mensen in je bus. Iedere keer dat iemand instapt bij je, vertrouwt diegene zijn of haar veiligheid aan jou toe. Waar het me vroeger vooral zo leuk leek om lekker ‘buiten te spelen’ met een grote bus, merk ik nu pas echt dat het helpen van reizigers een heel belangrijk aspect is van het werk. Heel veel mensen zijn afhankelijk van het OV, dus het voelt heel waardevol om mensen de vrijheid te geven om te reizen. Als buschauffeur kan je dagelijks een verschil maken.”
Zo’n 10 maanden na zijn eerste ritten op de bus, was het dan eindelijk zover. Sinds half augustus is Bryan bevoegd om met de trolleybus de weg op te gaan. “En dat maakt mij de jongste trolleybuschauffeur van het land.” Zichtbaar trots praat hij verder. “En eerlijk, ik kan het echt iedereen aanraden. Klasgenoten vroegen wel eens waarom ik zo graag buschauffeur wilde worden, want ‘dat is toch iets voor oude mannen’. Dat is het zeker niet! Het is fantastisch werk. Elke dag mooie uitzichten en een ontzettend leuke groep collega’s.”
Als je je inmiddels afvraagt of Bryan de enige is die de gemiddelde leeftijd op de stalling omlaag haalt, heb je het mis. “Dankzij een goede samenwerking tussen vele gemotiveerde collega’s, zijn in een jaar tijd zijn alleen al in Arnhem maar liefst 73 nieuwe chauffeurs opgeleid,” vertelt Aart Schelvis, leidinggevende bij Breng in Arnhem, trots. “We zijn de instructeurs van de Academy, onze mentoren en alle andere betrokken collega’s heel erg dankbaar voor hun inzet. Het is geweldig wat we hier met z’n allen hebben gedaan.” En dat zijn dus zeker niet alleen maar de stereotypische oude mannen, vult Bryan aan: “de groep jonge chauffeurs wordt steeds groter. Dat is ontzettend leuk, we hebben heel erg leuk contact met elkaar. Hoe leuk het werk ook is, leuke collega’s zijn natuurlijk ook erg belangrijk. En dat zit dus helemaal goed.”
“Ik hoop dat ik veel mensen enthousiast kan maken voor dit beroep"
“Ik rij veel verschillende lijnen, dat maakt het werk zo afwisselend,” gaat Bryan verder. “Maar lijn 5 is mijn favoriet. Dat is de bus die naar mijn huis rijdt en waar ik als kind veel in heb gezeten. Echt heel gaaf om die lijn nu zelf te rijden.” Maar naast de afwisseling in de verschillende routes, geniet Bryan ook dagelijks weer van de honderden verschillende mensen die elke dag bij hem instappen. “Contact met de reiziger is het allermooiste. Als ik dat niet interessant had gevonden, had ik net zo goed op de vrachtwagen kunnen zitten. Juist de interactie met de mensen die je vervoert is zo leuk. Bijvoorbeeld vrolijke mensen heen en weer rijden tijdens evenementen, of iemand die op de voorste stoel zijn hele levensverhaal vertelt. Het is ook altijd weer mooi om te zien hoeveel invloed je als chauffeur hebt op de sfeer in de bus. Met een vriendelijke groet, een lach of een leuk omroepbericht kan je iemands hele dag goedmaken. Dát is voor mij de uitdaging in dit werk: net dat ene stapje extra kunnen betekenen voor de reiziger.”
Dat trolleybussen tof zijn, bewijst Bryan. Zó tof dat hij er zelfs buiten werk mee bezig is, vertelt hij enthousiast. “Ik heb me zodra het kon aangemeld voor de Stichting Trolleymaterieel Arnhem. Samen met een heleboel vrijwilligers onderhouden we verschillende museumtrolleybussen en rijden we hier regelmatig mee rond. Stuk voor stuk prachtige voertuigen, al zijn de hedendaagse bussen ook erg mooi natuurlijk. Niet voor niets is mijn modelbusverzameling de laatste jaren behoorlijk geëscaleerd,” zegt hij lachend.
Als het aan Bryan ligt, krijgt hij er nog veel meer jonge collega’s bij. “Op verjaardagen ben ik zo’n persoon die echt een verkooppraatje houdt voor dit werk.” Hij lacht, maar vervolgt op een iets serieuzere toon: “ik hoop echt dat ik veel mensen enthousiast kan maken voor dit beroep. Natuurlijk is niet alles perfect, maar dat is bij geen enkele baan zo. Er kunnen altijd wel dingen beter. Maar daar kan je samen heel veel aan doen. In plaats van klagen over de dingen die beter kunnen, moeten we juist werken aan oplossingen. Op die manier kunnen we dit werk nog mooier maken dan het al is!”